Ben “Babam öldü ama hâlâ sahneye çıkarım” yavşaklığına asla inanmam. Önce insandır önemli olan, oyun değil. Ben babam ölürse sahneye filan çıkmam, k.çımı yesin herkes. Eski tiyatrocular “Tahta valizle Anadolu’yu turlarken parasızlıktan otelde rehin kaldık” der ya, marifet diye mi anlatıyorsun bunu bana, salaksın! Beş parasız tiyatro yapıyorum diye bana kahramanlık mı taslıyorsun? Yapmasaydın kardeşim, faydan dokunsun istiyorsan Güneydoğu’da öğretmenlik yap.
Rolden etkilenen ruh hastasıdır
Rolümden etkilendim diyen aktör ya yalancıdır ya ruh hastası. Üçüncü bir şık yok. Bir de oyunculukla ilgili her şeyi o efsane sanılan detaylardan ayırmak gerek. ışini iyi yap, efsaneleri unut. “Bir gelirdi sete, şöyle yapardı, böyle yapardı” denilenlere kulak asma. Büyük oyuncu olarak hatırlanan birçok isim, aslında kötü oynayan ama efsane yaratmayı becerebilmiş yavşağın tekiydi. Oyuncuların çoğu yavşaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder